Onze grondwaarde krijgen we, door de bevestiging van anderen. In het volwassen worden ontwikkelen we –als het goed is – deze pure ontvankelijkheid.
Affectiviteit ligt ten grondslag aan ons menselijk zijn, zo stelde Anna Terruwe. We hebben het vermogen om iets goeds te herkennen, zowel binnen als buiten onszelf, en erdoor geraakt te worden. Als dit vermogen bekneld raakt, raken we afgesneden, eenzaam, opgesloten in ons hoofd.
De ontwikkeling van affectiviteit begint bij ontvankelijkheid. Als we bevestiging ontvangen, dan groeien we door bewogen te worden, mee te klinken of te resoneren met de ander. Daarna ontwikkelt zich het vermogen om een antwoord te vormen op de bewogenheid. En tenslotte ontwikkelt zich het vermogen om in beweging te komen. Dan kunnen we als een volwassen mens vormgeven aan wat er in ons leeft en echt contact hebben met anderen.
Een toegespitste manier om dat te doen is iets niet te doen. Terruwe noemde dit weerhoudende liefde: je bent in staat om jouw bewogenheid af te stemmen op een ander. Als de ander nog niet toe is om te horen wat jij ziet of voelt, dan laat je hem in zijn waarde.
*
Volgende keer: Zelfstandig ben je niet alleen. Een nieuw lemma uit de bevestigingsleer van Anna Terruwe.
Volg ons via Twitter of Facebook, of kom snel hier weerom.
