Als je nooit ervaart dat je mag zijn wie je bent, ontdek je nooit dat je waardevol bent, zonder meer. Je gaat denken dat je waarde zit in wat je presteert en zoekt je bevestiging in materiële rijkdom en in macht over anderen. Dat is zelfbevestiging, leerde Anna Terruwe, en het is altijd vruchteloos.
Toch kunnen mensen met geld, macht en aanzien het lang volhouden. Zulke waarden worden in onze westerse cultuur immers hoog aangeslagen. Als je de regels van de hogere sociale klassen snapt en toepast, dan heb je het gemaakt, dan ben je een succesvol mens.
Maar het zijn schijnwaarden, zegt Terruwe, en een frustratieneurotisch mens – iemand die onvoldoende gezien is naar wie hij of zij is – blijft streven naar erkenning. En ook blijft hij of zij mensen afwijzen en uitsluiten die buiten de rigide sociale conventies van de ‘topklasse’ vallen.
Zo’n mens vindt echter geen identiteit, maar leent er een. Het dragen van zo’n identiteit, het ophouden van schijnwaarden, dat zorgt voor een krampachtige houding en kost energie. Op enig moment stort het bouwwerk in. Als je pech hebt pas bij de dood, als je mazzel hebt al eerder. Een diepe ervaring van verlies en verdriet kan een crisis veroorzaken – en de kans om door te groeien als mens.
*
Bij de foto: In de film ‘The Wolf of Wall Street’ (met Leonardo di Caprio in de hoofdrol) speelt filmmaker Martin Scorsese met alle schijnwaarden van de wereld van het grote geld.
Volgende keer: Tastbaarheid in de bevestiging, een nieuw lemma uit de bevestigingsleer van Anna Terruwe.
Volg ons via Twitter of Facebook, of kom snel hier weerom.
