Het eerste lachje van een baby, ouders weten hoe bijzonder dat moment is. Volgens psychiater Anna Terruwe gebeurt daar iets fundamenteels: het kind spiegelt de liefde en vreugde van de ouders terug. Het kind voelt dat het welkom is, dat zijn of haar leven voor de ouders een plezier is. Daarmee begint het kind zich te openen, wat tot nieuw enthousiasme leidt.
Als het goed is blijven ouders dat doen: met liefhebbende aandacht kijken naar wie het kind is en hoe het zich ontwikkelt. Het is een houding die ook hoort bij echte vriendschap, waar mensen elkaar waarderen in hun eigenheid en graag in elkaars gezelschap zijn.
Of er nu veel of weinig ‘gebeurt’, gewoon samen zijn is dan al weldadig. Je ontspant, gaat open.
Dit openen gebeurt niet alleen naar andere mensen, maar ook naar de schepping en uiteindelijk naar de Schepper zelf, vond Terruwe.
Mensen die gesloten zijn, genieten niet echt. Ze kunnen wel gebruiken en lust ervaren, maar dat is volledig gericht op de bevrediging van de eigen behoeften. In de ‘open bestaanswijze’, zoals Terruwe het noemt, geniet je van het goede in zichzelf.
Mensen zijn wezenlijk sociaal, vindt Terruwe. Onze eigenwaarde maken we niet zelf, maar ontvangen we. We kunnen dat niet afdwingen. Het ontstaat als we de ervaring opdoen dat we goed zijn zoals we zijn.
Over dit ontvangen en geven van wie je bent, en over de genezende kracht daarvan, daarover gaat de bevestigingsleer.
*
Volgende keer: Zelfbevestiging.
Volg ons via Twitter of Facebook, of kom snel hier weerom.
